ADVERSUS BOARD » » Off Topic » :::ADVERSUS:::
adversus, adversum (erstarrter nom. acc. des prt. pf. adversus).
I. adv.
1. in freundl. Sinne: entgegen. postquam nemo adversus ibat. -
2. in feindl. Sinne: gegen, auf.. los. adversus arma ferre; adversus resistere. -
II. prp. c. acc.
1. räuml. a) gegen.. hin. sed quis est, quae haec me adversum incedit; adversus clivum. - gegen, wider. Quinctius, quem armorum etiam pro patria satietas teneret, nedum adversus patriam; adversus eum venit trat ihm entgegen; adversus alqm dimicare, stare; respondere adversus ea; adversus legem, rem publicam; munitus adversum alqd; adversum quod im Widerspruch mit dem, was; adversus tempestates receptaculum. - b) gegenüber. adversus aedes publicas; adversus montes. -
2. übtr. a) in Hinsicht auf, zu, epistola adversus magistrum morum brevior; quonam modo me gererem adversus Caesarem; te adversus me omnia audere gratum est; adversus deos impii; ingratus adversus beneficium. - b) im Vergleich zu. adversus veterem et perpetuum imperatorem comparabitur; quid autem esse duo prospera in tot saeculis bella Samnitium adversus tot decora populi Romani?
adverto, vertī, versum 3 (alat. - vorto § 17
1. hinwenden
a) hinlenken, -richten. se in plateam, agmen urbi. -
b) ibes. als naut. FA.: e. Schiff hinlenken. classem in portum, proras terrae; notae advertuntur arenae man steuert an; Scythicas advertitur oras. -
c) die Sinneswerkzeuge auf etw. richten. lumina in quameumque aedis partem, vultus sacris hinsehen, -blicken, aures ad vocem, aurem monitis hinhören. - v. d. Gottheit: numen malis.
d) meist mit, doch auch ohne Zusatz v. animum, mentem
aa) den Sinn, die Aufmerksamkeit auf etw. richten, achten. animos ad religionem Lucr.; animos monitis; paucis, adverte, docebo merke auf. -
bb) gewahr werden, bemerken, erkennen. alqm in contione stantem, inter saxa repentes cochleas; c. aci. u. ind. Frgs. - auch abs. pericula nostra advertit; advertebatur familiares assentire Volcacio; quam (urbem) delectam esse regiam advertit. - auch c. dat. animis: quae dicam, animis advertite vestris beherzigt es. - animum advortunt graviter, quae non censeas empfinden. -
2.daraufhin lenken, auf sich ziehen. advertit ea res Vespasiani animum, ut; odia. - gemitus ac planctus etiam militum aures oraque advertere. - omnium animos in se. -
3. bestrafen, rügen, verfahren gegen. in P. Marium consules more prisco advertere; durius. -
prt. pf. adj. adversus, a, um (alat. advorsus; c. comp., supl.)
1. zugekehrt. a) vorn, Vorder-. et adversus et aversus impudicus est vorn u. hinten; adversi dentes Vorderzähne; adversa vulnera vorn auf der Brust; hastae adversae cadentes nach vorn gesenkte. - adversa manus die uns zugekehrte, d. h. innere Handfläche. - b) gegenüber (stehend, liegend), entgegenkommend. adversos nobis stare; adversa nobis urgere vestigia Antipoden sein; adversis hostibus occurrere; solem adversum intueri gerade gegen die Sonne; adverso colle den Hügel hinauf; adverso flumine stromaufwärts; adversissimi navigantibus venti; adversā viā Plaut. geradewegs. -
sbst. adversum, ī n o. adversa, ōrum n die entgegengesetzte Richtung. hic ventus adversum tenet Athenis proficiscentibus; in adversum entgegen, gegeneinander; ex adverso gegenüber. -
2. übtr. a) entgegen, feindlich. adversus alci; populi partium adversus; adversa patrum voluntate; adverso senatu wider den Willen; adversos habere deos.- b) ungünstig, widrig. valetudo Übelbefinden; adversum bellum δήιος πόλεμος der mörderische Krieg; auspicia adversissima; res adversae, casus adversi, fortuna adversa Missgeschick, widrige Umstände, Schicksale; res plebi adversa. - quīs omnia regna adversa sunt verhasst. - c) als FA. der Dialektik: den Gegensatz bildend, beze!chnend. adversa virtuti malitia. - sbst. paria paribus, adversa contrariis referunt gleichen Sätzen gleiche, Gegensätze enthaltenden ebensolche entsprechen lassen. - sbst. adversus, ī m Gegner. - adversum, ī n Widerwärtigkeit, Missgeschick. si quid adversi acciderit; res humanae semper in adversa mutantur; per adversa montium Widerwärtigkeiten.